asla detone olmadan üst notalarda ustaca gezinen matt bellamy'ye, aksanına ve dahasına aşık olma sebebidir.
piyano introsu ile zaten sizi farklı bir dünyaya alıp götüren new born'un kanımca en iyi performansı glastonbury'de sergilenmiştir.
dinlerken kafada hafif bir leylalık, yüz ifadelerinde istemsiz kaymalar ve için bir hoş olması gibi etkileri görülebilir. bağımlılık yapar dememe gerek yok sanırım, zira kendisini ilk dinlediğim an ömür boyu dinlenilecek şarkılar listeme dönüşü olmayan bir giriş yapmıştır.
