film başlarında "vay teyze her felaketin zamanını biliyo, güzel bir sona bağlanırsa güzel çıkacak bu film" dedirtse de filmin tek ilgi çekici ve merak uyandırıcı kısmının başları olduğu anlaşılıyor çok geçmeden. feci basit bir senaryo.. o kadar basit ki; filmin, nicholas'ın oğlunu uzaya uğurladığının ertesi günü, yerde yatar bir şekilde gözlerini açtığı vakit "aslında her şey rüyaymış lan eheh" şeklinde sona ermesinden korktum bi an. o derece yani.
ayrıca nicholas'cığımla çocuğun vedalaştıkları sahne de pek bir vasattı. gözlerdeki abuk bakışlar, aradaki yapaylık yumurcak veda'daki filiz akın'ın kanser oğluna sarılıp ağladığı dönme dolaplı sahneyi getirdi aklıma. ha o filme bok attığım falan yok, çok severim kendisini. ama bu tarz ifadeleri bir amerikan filminde görmek pek bi garip oluyo be hacım, bünye kaldıramıyor bir yerde. nasıl bizde "hey adamım senin derdin ne biliyor musun" vari diyaloglar işlemiyorsa, onlarda da küçük emrah bakışları pek bir iğreti duruyor bence.
uzaylılara gelirsek, elemanları biraz daha güzelleştirseler twilight'ta vampir niyetine kullanabilirlermiş.
son olarak abby'le caleb (nicholas'ın çocuğu, evet imdb'den baktım nasıl yazıldığına) uzaya değil sanki organik yaşam formuna girmişler anasını satayım. neydi lan öyle giydikleri. bildiğin küçük hacı olmuş bizim caleb.
velhasıl, ben izlemeyin derim efendim. hele ki benim gibi bir sivri zekalılık örneği göstererek vizelere çalışmanız gerekirken "aman kafa dağıtayım azcık" niyetiyle hiç izlemeyin, olan güzelim zamanınıza olur. bir de pişmanlıktan hoplamış sinirlerinize.
