kendi halinde yazıp gitmektir. gelen ağam, giden paşam misali; kimseyle polemiğe girmeyen, dolayısıyla kendini polemiğin içinde bulmayan yazarlardır... mantığı, "çok ses çıkan yerde sesin kısık kalır" temelindedir, otoriteyi sağlamak adına dış sesi mümkün olduğunca kısmanın gerekliliğine inanmakta ve mottosu "kır dizini otur"dur. seslerden rahatsızdır kimbilir; sessiz sakin yazar gider, ezikliğinden değil, aksine zeki olduğundandır...
