o gün okuldan geç çıkmıştım kafam çok dağnıktı, can dostum kamil in evine gitmek geldi aklıma. arada kız atmak için onun anahtarı kopyalatmıştım, hala yurt köşelerinde süründüğüme bir kez daha lanet ettim. kamil le azıcık muhabbet etsem iyi olucam gibi bir his vardı içimde.
eski püskü binanın 4. katına çıkana kadar otomat ışıkları 3 kere söndü. nasıl bir pintiliktir lan bu dercesine 3. kattakilerin ayakkabılarını tekmeledim. anahtarı kapıya soktum, yavaşça çevirdim, kamil iş üstünde olabilirdi, altta da olabilirdi aslında diye aklımdan geçirip kamili hayal ettim. iyice sapıtmıştım hemen kafamdaki düşünceleri sildim ve de ne göreyim! odaya girdiğimde memlerini sıvazlıyordu kamil. napıyon abi dercesine baktım...
+abi genetik kodumböyle.
sen de mi, ulan bi ben böyleyim sanıyordum. dedim ve ben de memelerimi sıvazlamaya başladım. o akşam herşeyi unutmuştuk, gece yatağıma girdiğimde hafif bir pişmalık duydum. ama ne yapabilirdim ki. genetik kodum böyle ve bununla yaşamaya alışmıştım...
