11.
-
sofrada kaşığı kalanların filmi.
belki de hepimizin çocukluğundan siyah-beyaz bir kare.
ben gidiyorum gülfatma!
belki yorgun bir ege kasabasında uçurtmalara emanet edilmiş çocukluk.
ayrılık ve ölümü çoktan geçtim, sen bizim en sahici sırdaşımızdın ey yoksulluk!
ben çoktan gittim gülfatma!
