sinema salonuna girdiğim anda nuri bilge ceylan'ın filmini izleyeceğim hissine kapıldığım sonrasında çok da yanılmadığım film.
hakan günday'ın da dediği gibi mükemmel teori, pratiğe döküldüğünde yarısının bile gerçekleşmediğine tanık olduğumuz gerçeği varken herhangi bir ses , konuşma olmaksızın duyguların mükemmel biçimde aktarıldığına bu filmde yeniden tanık oldum.
müezzinin aşık olduğu kadının gideceğini öğrendiğinde sahile gidip tek başına oturduğunda suskunluğuna rağmen kameranın çekim alanında olan dalgalarınsahile şiddetli vuruşu adamın söz söylemesine gerek bırakmamıştır.
