bakiyorum simdi siyasetcilere, baykal mesela 70'i devirdi, demirel desen daha fazla. hadi onlar modern zamanlarin siyasetcileri, bir de asker degiller sadece siyasetciler. ismet inonu desen, ata'nin cagdasi, silah arkadasi, neredeyse 100 yil yasamis. ataturk'u 57 yasinda kaybettik. karacigerini iflas ettirmis, kader diyemeyiz, basit tıbbi gercekler. fazla alkol, siroz. neden cok icmis acaba benim kafami en cok bu kurcaliyor. hep keyiften icmis olmasini umuyorum, yoktan bir ulke var etmis, o icmesin de kim icsin derdim kendi kendime. anektodlar var yanlis hatirliyo olabilirim, hani yunan komutani icin "izmir'i aldiginda denize karsi raki icti mi?" diye sormus kordonda bir restoranin sahibine, icmemisse niye almis ki?! yaptiklarinin imkansizligi, o olmasaydi turk milleti'nin su anda ne durumda olacagi, cagindan otede bir lider olmasi falan baska gunlerde de anabilecegimiz seyler, 29 ekim de ataturk'e hayran olmamiz icin o vesileyi verir bize, 23 nisan da. ama 10 kasimlarda ben hep bu yalniz basina mustafa kemal'i dusunuyorum, bunca savas, kan-revan, kurtulus, cumhuriyet. ama sonunda kendi basina, basardiklarinin gururuyla ama belki de bir yandan icini kemiren bir gonul acisini dusunurken, muzik dinlerken, ölümüne sebep olacak kadar icen bir insan. belki de cocuk sahibi olmasinin memlekette daha sonra sorunlar yaratabilecegini dusundugunden bir cocuk sahibi olmamis, soyunu, genlerini dunyadan esirgemis. belki de bunu dert etmis, insan sevdigi kadindan cocuk sahibi olmak istemez mi? kendini feda etmis, sevgisini feda etmis, sonra da karacigeri dayanmamis, beyni sapasaglamken topraga girmis. icimi burkar her defasinda 10 kasimlar, insanlar degerini bilmiyor falan diye degil, sadece guzel bir insan kendi kendini feda etmis diye, ne icin olursa olsun.
