başka şansının kalmadığı durumdur. Son kez denenendir. Başka şansın olmaması gerekendir.
Geceyarısı iki buçuk dolaylarında semtin gereken ilgisini çekemediği parklardan birindeydim. Yeşil cimen üstünde fındık köpek bokları. Cebimden sigara paketimi çıkarttığımda 1 sigaram kaldığını anladım ve o an paketi fırlattım çimlere. Böyle farkettim fındık bokları. Özel bir ilgim yok yani.
5 aylık bir birliktelik yeni bitmişti. Boğazımda o günleri hatırası, ilk ayın kolyesi. "E" yazıyordu. Hiç bir zaman anlamamıştım adı Gaye olan bi kızın neden "E" yazan bir kolye hediye ettiğini. "Beni seviyorsan tak ve sorma" demişti zaten. Sormadım, sorgulamadımda ama şimdi içimden onu atmak gerekiyordu az evel paketi fırtlattığım noktaya doğru. O anda bir köpek havlaması kapladı bütün çevreyi. Kızını kaybetmiş bir anne feryadı gibiydi ses. isyan yüklü, duygu yüklü. En fazla 10 saniye dikkatimi çekebildi. Ben "E" deydim, sebebindeydim? Sonra sıkıldım, eve çıktım. Uyumaya çalıştım...
yaklaşık 3 ay sonra;
Hiç bir şey istediğim gibi gitmiyordu bu sıralar. Maddi ve manevi durum benden yana durmuyordu. Bir şeyler yapmam gerekiyordu son bir şans için, son bir bahis için. Satabileceğim bir şeyler aradım, bulamadım. Çıldırcak gibi oldum ve duşa girdim. Aynada beyaz altın "E"; kolyemiz parlıyordu. Hayır, ona kıyamazdım. Belki emanet edebilirdim, kazanıncada geri alırdım. Evet süper fikirdi. 7 ay önce Gaye ile kolyeyi beraber aldığımız dükkana gittim. Durumu biraz değiştirip 1 günlük emanet olarak vermem gerektiğini söledim. Ederinin 3 de 2 siyle dükkandan ayrıldım. Kader bu ya kazandım. Cebimde 3 de 2 sinin en az 4 katı para ile kendime güvenle girdim dükkana. "Abi emanetimi ver" dedim yüzümde full gülümseme. "Sattım" dedi. Direk kan beynimde. Nasıl satarsın falan. "Söz vermiştim" dedi ve beyaz bi zarf uzattı. "Al bunu açma, sâkin bi yerde oku" dedi. Çok ciddi bir ses tonuyla sölemişti bunu, uzatamadım. Eve gidip okumayı planlıyordum ama o kısacık yok bitmek bilmedi. "Gaye'm evet seni hala çok seviyorum ve emanetimizi mutlaka geri alacağım" diye söylenip duruyordum. Eve geldim zarfı açtım. 2 ye katlanmış bir kağıt çıktı. Aşkıma yazıyordu;
"Bebeğim;
Bu yazıyı mutlaka bir gün okuyacağını biliyorum.
Çünkü mutlaka o kolyeyi satıcaksın.
Seni herkesten iyi tanıyorum.
Bana ihanet ettiğin gibi, anılarımada ihanet edeceksin,
Biliyorum..
Onun için daha ilk ayımızda sana bu düzeneği kurdum.
Şuan hala senle sevgiliysek bir daha gelme karşıma.
Değilsek;
Özür dilerim"
Not: Bu arada aylarca boynuna taktığın "e" harfi nasıl davranacağını bildiğimden "Eminim" in kısaltmasıydı. Biraz üzücü oldu ama napabilirdim ki ? *
