hakaret olarak kullanılan bir kelimedir. aslında içinde nice acıları,ayrılıkları,komşulukları,akrabalıkları barındırır.
gerçek ermeniler,soykırım vardır demez. türküz biz de,bu topraklarda yaşıyoruz,ermeni asıllı türküz,atanız atamız,yurdunuz yurdumuzdur derler..
babasının ve abisinin gözünün önünde katledilişini,kendisinin ve diğer kadınların birer köle gibi çukurlara atılıp satılmayı beklediklerini göğsünü gere gere anlatmaz..anlattığı zaman da başımızı öne eğeriz biz.
"ermeni askerler benim ailemi gözümü önünde doğradılar,5 yaşındaydım" dediği zaman biri, o da başını önüne eğer..
"kardeşi kardeşe düşman ettiler,biz hep birlikteydik,çok şey öğrendik,beraber sırtladık bu ülkeyi,dertleri nedir bunların?" diye gözyaşı döker..
"isabelle" olan adını zübeyde olarak değiştirir,kendi isteğiyle,atamızın annesinin adını alır. ona iyilik edeni bırakıp amerikaya kaçmaz akrabalarının yanına.. birer yurtsever,atatürkçü olarak yetiştirir çocuklarını.
çok eski zamanlarda, piyano çalmayı bilen,ingilizce konuşabilen nadir kadınlardandır. mutfak kültürü yadigardır.
maalesef ki saklamıştır herkesten ermeni olduğunu..
son dileği ermeni mezarlığına gömülmektir. şu an orda vatanına hayırlı evlatlar yetiştirmenin verdiği huzurla uyumaktadır.
geriye bir soru bırakmıştır,o da yadigar.. ne istiyorlar bizden? bir arada,etle tırnak gibi yaşayan bizlerden ne istiyorlar?
