geceleri ağlarsın hep. gündüzleri çekinirsin çünkü; sorarlar ne oldu sana diye. söyleyemezsin onu hala unutamadığını... beklersin güneşin batıp, el ayağın çekilmesini. gece olup kendini en rahat hissettiğin yerde başını yastığa koyduğunda dalarsın düşüncelere. sorarsın neden diye ve salıverirsin boğazına düğümlenmiş hıçkırıklarını. ağlarsın, ağlarsın ağlarsın... zaman geçer, artık diner hıçkırıkların, tatlı bir anı olmuştur artık o büyük acın. ve bir sabah uyanırsın, pencereyi açıp temiz havayı çekersin ciğerlerine. ardından gülümsersin yeniden hayata ve pırıl pırıl güneşe...
