acı olan bir gerçektir. ne zamanki başımıza kötü işler gelir. cenabet olup olmamamızı sorgularız. ne kadar inandığımızı sorgularız. daha çok besmele çekip daha çok cumaya gideriz. ve ne zaman işimiz düşer, misal kpss ye mi hazırlanıyoruz işte o zaman artık karıya kıza bakmayı keseriz. günah kızgın ucunu kınından çıkarıp göstermeye başladı mı sıcaklığını vurur yüzümüze. ahirette götümüze girecek entrylerle doludur yaşamımız ama bi tövbe ederiz, nasıl olsa sever bizi, atar bi format dimi?
inananlar için kandırılamaz, her şeyi bilen yüce varlık olduğu bilindiği halde kendimizi kandırmak, bu konudaki bilgimizi hafızamızdan silmek hoşumuza gider. içimizden birileri der ki "ahh kuşlar ne güzel?" "öyle deme" der öteki "ne güzel yaratılmış de". neden? çünkü öyle zamanlarda daha bi huzurunda hissederiz kendimizi çeki düzen vermek isteriz. terbiyeli çocuk olarak görünmek isteriz. sevilmek isteriz. içimizdeki isyankar çocuğa "eşşoleşşek" deyip basarız tokadı. sadakat işe yaradıkça iyi bişeydir. snıff snıff! burası forum kokmaya başladı lan!
