hayat gerçeğinin yüreğe şamar gibi indiği andır o an.
her şey yalandır aslında, her şey bir oyun dimi?! değildir. baba ağladığı an biter oyun. son perde. kapat tiyatroyu sahnenin tozu üzerinde kalsın üstad. şimdi ağlamak var. yürekten.
ilk kez babamı ağlarken gördüğümde oyun sandığım hayatın oyun olmadığını anlamıştım ben.
o güçlü, iradeli babayı bile ağlattıysa bu hayat var gerisini düşün demiştim tükürüğüm tıkanırken boğazıma.
yüreğime inen şamarın etkisi hala durur.
