abdullah gül bir devlet başkanına yakışanı yapmıştır.
bir devletin hukuku intikam mekanizması değildir. vatandaşlarının birbirleri ya da kurumlarıyla olan anlaşmazlıklarını çözmeye çalışır. bunun çeşitli yolları vardır. maalesef bunun bir yolu da, 2009 yılı itibarı ile bütün dünyada, vatandaşların hapsedilmesidir. hapis yöntemi, vatandaşların diğer vatandaşlara veya kurumlara zarar vermesini engellemek için kullanılan bir yöntemdir. her ne kadar suç tanımları ve hapishanenin toplumsal faydası tartışmaya açık olsa bile şu bir gerçektir ki güler zere artık kimse için bir tehdit değildir. diğer vatandaşlar ideolojik veya duygusal nedenlerle bu durumun farkına varmak istemeyebilirler ama hukukun siyasi görüşü yoktur. vatandaşlarından hiçbiri, hangi siyasi görüşe inanırsa inansın, diğer tarafta değildir. ölmek üzere olan hapisteki vatandaşının ailesi ve yakınları da diğer tarafta değildir.
işte bu yüzden, her ne kadar gecikmiş te olsa, alınan karar bütün ülke için ileri doğru atılmış ve bir prensibin yerleşmesi yolunda atıldığını umduğum bir adımdır.
