murathan mungan ın 10 hikayeden oluşan yeni kitabı.
daha önce kendisini okudum mu hatırlamıyorum ama kitapçıda dolaşırken birden kitabını alıverdim.
hikayeler güzel bir çırpıda okuyor insan. bazı yerlerde etkileniyorsun da hatta. çok güzel betimlemeler, evet ya dedirten çok güzel gözlemler var. ben kendisini pek tanımadan, tercihleri konusunda fikir sahibi olmadan önyargısız bir şekilde okudum kitabı. çok beğendiğimi söyleyebilirim. tavsiye edilir.
ancak eleştirilerim de var tabi ki. bir kitap eleştirisi yazabilecek yetkinlikte görmüyorum kendimi ama hisssettiklerimi anlatmaya çalışabilirim. bence bir yazarın kitabında kendisini bu kadar ele vermesi çok hoş bir şey olmamış. yazar kitaptaki son ve en müthiş hikaye olan geçici keskinlikler i yazdıktan sonra karar vermiş bence kitabı yazmaya. ve bunun içinde daha önceden yazıp yarım bıraktığı bazı hikayeleri sonlandırıp kitabı derlemiş. özellikle bir kaç hikayede, yazarın uzun bir süre ara verip tekrar yazmaya oturduğunda, kendisini hikayeyi bitirmek zorunda hissettiğini hissediyorsunuz. dolayısıyla, bir hikaye kitabı okurken, yazarın hikayeleri dışındaki gerçek dünyaya ait düşüncelerini öğrenmek, bir nebze de olsa rahatsız ediyor sizi. yani şahsen ben okurken, hikayeleri onları yaşamayan birinin yazdığını hissetmeyi sevmedim.
bu ufak sayılabilecek olumsuzluğun yanında hikayeler gerçekten bence hoş. özellikle finaldeki hikayeden, kurgusundan ve aşk ı anlatımından etkilendim.
