bi sabah da çıkınca "lan bi hafiflik var üstümde, yine neyi unuttum ki ben" diye düşünmeme sebep olmazsa içi rahat etmiyor bu hissin.
sabah kalktıktan sonra genel rutinleri tamamlayıp evden dışarı adımınızı atmanızla birlikte "anahtar? anahtar.. he tamam elimde lan. e olm sigara? he cebimde tamam, çakmak? o da tamam" gibi hafif sorular çok sıkıntı yaratmıyor. esas sıkıntı evden uzaklaşmanızla başlıyor. eve yakınken geri dönüp unuttuğunuz şeyi alabilmenin verdiği güven hissi evden uzaklaştıkça azalıp yerini "kesin bi şey unuttum amına koyim" e bırakıyor. işte o nokta sıçtığınız nokta.
