örnekleri türkiye ye hastır. akdeniz kuşağı insanı olmamızdandır efendim nedir kolay sinirleniriz, kolay güleriz, kolay ağlarız eee tutkulu olmamız duygusal olmanın da bir göstergesi . bizde özellikle 3 veya daha fazla farktan sonra ( dakikasına göre 2 fark olunca da başlatan taraftar modelleri mevcuttur. taraftarı fanatik olan takımlar -göztepe, bursa, trabzon gibi-) taraftar sinir boşalmasının bir gösterisi olarak yapar bunu. bu alkış yaklaşık bir on saniye sürer. hemen akabinde ''yuuuuuuuu'' diye bir uğultu kaplar. bu ''yuuuuuuu'' biz alkıştan vazgeçtik sizi yuhluyoruz uğultusu değil kendi takımına olan sitem ve öfkenin dışavurumudur. muhtemelen kendinden zayıf bir takıma evinde farklı yeniliyorsundur çünkü. bu öfke zincirinin son halkası yani pastanın kirazı ise bilmem kim istifa (artık kime daha çok kızıldıysa -ki teknik direktör olur genelde- bazen de başkan) diye bağrılır. bir kısım taraftar da ''formaları çıkarın çıplak oynayın'', ''bizim aşkımız formalara size değil'', ''ruhsuz ibneler'' ve muadilleri olan tezahüratlarla faturayı futbolculara keser. maç bitince rakip takım çağrılır alkışlanır, stad çıkışında kendi takım otobüsüne sözlü saldırılar sürer ve dizi yeni bölüm başlayana dek son bulur. *
