adettendir, birlikteki askerler çıkıyorsunuz diye şınav çektirip palaskalarıyla poponuza vurur, bavullarınızı kapıya kadar taşırlar, vedalaşma gerçekleşir, ne kadar sevindiysenizde o an hüzün ortamı oluşur, sonuçta günün 24 saati birlikte olduğunuz çeşit çeşit insan vardır arkanızda bıraktığınız, hele birde ilk günden beri sizinle olan has devreleriniz varsa içeride kalan, daha da bir hüzünlenirsiniz. derken veda faslı biter, adetler gereği nizamiye kapısından çıkarsınız ve kapının öbür tarafında kalanlar bavullarınızı size doğru fırlatır. sonrası yolculuk telaşıdır...
