en sigarasız saatinde gecenin... karanlıkların dışında ama... yüzler aya dönük hep... henüz verilmemişken sözler, edilmemişken yeminler... çıktın, geldin... ben zamansızlıkla boğuşurken ve temizlerken yaralarımı... güldün önce, masumsun sandım... sessizlik gücüme gitmiyorken artık, sensizliği koydun omuzlarıma... ben yaşamaktan muaftım...
sana geleceğimi bilmeden çıkmıştım yola... neyim varsa evde bırakarak, bir parça hayal hariç! şiir kurardım ya ben hani -sen bilmezsin- şimdi seni kuruyorum... yosun yeşili her taraf... yeşili sevmeyi senle öğreniyorum... ben bir de çocuk çocuk ağlardım -sen bunu da bilmezsin gerçi- şimdi çocuk çocuk kahkaha atıyorum... ve muaflığı bırakıp bir kenara, yaşamaya başlıyorum aniden... hüvviyet sormuyor önce kimseleri, öte git biraz(!) demiyor... olabildiğince yaşamaya çalışıyorum ben de; yaşadıkça durmadan yazıyorum... o yılgın benden eser yok! ne çıkarsa önüme umutlanmama yardımcı olacak; sardırıveriyorum gazete kağıdına... uçmak için kanat lazım bir çift -bunu biliyorsun, evet!- bir çift kanat sipariş ediyorum kendime... bir sigara bulup yakıyorum... ve dalıyorum uçma hayallerimin içine...
