dini tartışmak allah'ın varlığı ya da yokluğu üzerine kutsal kitapların varlığı ya da yokluğu üzerine ise bunun bir sonuca varması zaten beklenemez ve gayet saçma olur. çünkü inanamak ve inanmamak iki keskin uçtur. ortası yoktur. allah'a %50 inanıyorum diye bir şey söyleyemezsiniz. ya varlığını kabul eder hayatınızı buna göre idame ettirirsiniz ya da kabul etmez buna göre bir yaşayış tarzı benimsersiniz.
ancak dini tartışmak eğer dini anlamak, dinin getirdiği emir ve yasakları düşünmek, bunları irdelemek, bazı tam anlaşılmamış ve kişiden kişiye değişen şeyleri kafada oturtabilmek adınaysa her şekilde tartışılır din. allah'ın verdiği aklı her şey için kullanıpta gönderdiği insanların daha iyi bireyler olmasını sağlamaya çalıştığı dini anlamak için mi kullanmayacağız? elbette kullanacağız. din anlaşıldığı zaman daha güzeldir. daha doğru yaşanır.
namazınızı kılarken yat kalk kılmak yerine gerçekten ibadet ettiğinizi anladığınız zaman gerçek bir namaz olur o. oruç tutuyormuşu haydi hurraa diyip aç kalmakan ibaret olduğunu sanmak yerine, açlığı, nefsi kontrolü, zekatı anladığınız zaman bunların çok daha fazla değeri olur.
dini tartışmak böyleyse varsın tartışılsın. herkes aynı allah'a inanıyor aynı peygamberi kabul ediyor. allah ile aramıza birini sokmadan, zaten gerekli olan peygamber ve kutsal kitaplarla, ve kul olarak birbirine yardımla din anlaşılır. her şey gibi, dinin de başına ne geldiyse anlamadan savunan adamlar yüzünden gelmektedir. bu müslümanlık olsun, hristiyanlık olsun hiç farketmez.
