bu anne tiplemeleri, çok güvendiğimiz, toplum olarak gururlandığımız aile yapımızı sorgulatır.
haberlerde, orda burda okuduğumuz, duyduğumuz bu tür iğrençliklerde kurbanın söylediği en alışılagelmiş cümle "annem bana inanmadı"dır.
öyle ki, böyle durumlarda anne demeye dilimin varmadığı bu insanımsıların, kızının babasından olan çocuğunu* kendi çocuğu olarak kabul ettiği bile olur. gerçekten "anne" olabilmiş bir insan, böyle bir şeyin karşısında bırak susmayı, o "baba"yı gebertmesi gerekir.
