Her şeyin bir zamanı vardır. ölümde bunlardan biri. tamam zamanı vardır, ama ne zamandır? insanoğlu bu soruyu öyle sürekli kendine sormaz.Elbet bir gün öleceğiz der ve konuyu geçiştirir durur. Düşünüldüğünde sormanın manası var mıdır? Sen yarın ölecek gibi yaşa, hiç ölmeyecekmiş gibi çalış. mantıklı olan budur. Zaten bunu daha düzgün bir şekilde Hz. Muhammed'te söylemiştir. Her neyse, diyeceğim odur ki, ölüm zamanımızı bildiğimizi varsayarsak paniklerdik her halde. Yetiştiremeyeceğimiz şeyler için telaşlanır, günahlarımızı bir an önce affettirmeye çalışır, sevdiklerimize seni seviyorum der, malum bir de ölüme hazırlık yapardık... bunlar gibi kişiye göre değişecek bir çok şey aklımızı meşgul eder dururdu. Ama en önemisi geriye sayma vakti geldiğinde yakınlarını bir daha göremeyecek olmak, yakınlarının onun için ağıtlar yaktığını duymak, hatta belki de sevinen şahsiyetsiz insanları da görebilmek ağır olacaktı. aynı şey bizimde bir yakın olup en sevdiğimizi - sevdiklerimizi kaybedeceğimiz günler için geri saydığımızı düşünürsek, o ölmeden ölümü biz tatmış olurduk. işte odur ki, her şeyin bir sebebi vardır, ölüm gününü bilmemenin gerekliliği de belki bu saydıklarımdandır.
