insan önce kendini tanımalı sonrada birilerinin onu tanımasına izin vermesi ama izin alınarak girilen bir hayattan izinsiz çıkılması işte o zaman yitik hissederiz kendimizi...sonra ölümler gelir,kıymet bilmediğimiz ufacık şeylerde fırtına koparışlarımız pişmanlıklarımız ve keşke derken artık ölümün soğuk nefesini tanıdığınızda yitik hissederiz,sonra ihanetler başlar hemde çok sevdiğimiz insanların ihanetleri ya da biz ihanet ederiz ve bu ihanetin acısı her geçen gün artar omuzlarımız ağrır işte o zamanda yitik hissederiz,sonra geçmişe bakmaya başlarız aynadaki yüz benim mi deriz,ne zaman geçti bu kadar yazlar,kışlar,baharlar,ne zaman gitti o insanlar ve kim bu yanındaki insanlar deriz o zaman yitik gideriz...
