aradığın kişileri bulsanda aramadığın o kadar kişi şeni buluyorki şaşırıyorsun.
ilk başlarda hoşuna gidiyor.
daha çok arkadaş bulma derdine düşüyorsun.
belli bir zaman sonra arkadaş listen doluyor da doluyor.
sadece soyad tutmasıyla bile arkadaş olunabiliyor.
bu kişiler değişik gruplar kuruyor ve davet ediyor. kadul etmiyorsun bir gün sonra gene göndermiş. kabul etmiyorsun bir daha.
o kadar çok abuk sabuk kalitesiz ve seviyesiz paylaşımlar oluyor ki artık arkadaş listendekileri silmeye başlıyorsun. sadece sürekli görüştüğün ve yakın arkadaşların.
onların arasından da abuk sabuk şeyler paylaşanları eliyorsun.
bu sefer oyunlar çıkıyor karşına araba yarışlarından mafia savaşlarına çete savaşları vs. resmen insanı bayıyor. birde farmville çılgınlığı var ki. yok 2 tavuk bir horozum var 3 inek iki danam var görüntü kirliliğinden başka birşey yapmıyor.
insanlar facebookten beklentilerini tam olarak karşılayamadığı zaman soğuyor asıl.
herkesi buldum fakat o'nu bulamadım demek insanı kahrediyor.
o gül yüzünü bir kere daha görebilmeyi ne çok isterdim demek.
diyemediği zaman en azından kendine söylemek.
hafızanın kenarında kalmış bir kaç görüntü haricinde birşeyler hatırlayabilmek.
fakat tüm aramalara rağmen bulamamak.
işte o zaman sadece facebookun değil tüm facebook vari sitelerin boku çıkıyor.
