bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey babanın, dedenin, dayının ya da kısaca sürekli muhatap olmak zorunda olduğu yakın aile bireylerinden kendisini bildi bileli cinsel tacizine uğramasıdır... çünkü anne çoğunlukla bu durumu farketse de konduramaz kendi babasına kardeşine ... kondursa bile ne yapacağını bilemez ....bilse bile bişey yapmaz ...çünkü eşine bunu söyleyemeyecektir ... olacakları göğüsleyemeyecektir... konu komşuya ne denecektir... bunun yerine gözünü kapar unutur gördüklerini ,duyduklarını...gözlerini kapadıkça vicdanı bastırır... nefret eder kendinden , hayattan bu haksızlıktan ,bastırdıkça bastırır.... kendini bastırdıkça zavallı kıza abanır bir an önce sepetlemeye, evlendirmeye biran önce başından savmaya bakar ...daha çok ezer ve ezdirir ki, kız kafasını dik tutamasın... başkasına bişey anlatamasın... taciz edeni değil kendini suçlasın sorgulamasın hiçbirşeyi... hatta aptal olsun kendisi de üzülmesin normal karşılasın olan biteni... evet taciz büyüklerin zannettiği gibi basit bir dokunuşbasit bir öpüş değildir çocuklar için ... istismara uğrayanların nefretini çocukluğu normal geçmiş bir insanın anlaması mümkün değildir... çocukluğunda ensest ilişki yaşayanlar , yakın akrabadan tacizde bulunanlar hayatları boyunca bu acıyı unutamaz ve bu acı hiçbir acıya benzemez...( yok babama yakalandım , yok topum kaçtı, yok oyuncağım kayboldu bunlar tabii normal çocukların dertleri olabilir sadece) tacizin gölgesi dolaşır üstünde , bakışlarında... bu yüzden çocuk istismarcısı dünyanın en büyük suçunu işler... katiller bile daha masumdur... en azından öldürdüklerini bi sebebten öldürürler ama bi insan mini mini masum bir çocuktan ne ister... bu yüzden de suçu kesinleşen çocuk istismarcıları derhal idam edilmelidir...( zaten pekçok psikatriste göre çocuk istismarcıları hapisten çıktıklarında hemen hemen hepsi yeniden çocuk tecavüzü suçundan tekrar hapse giriyorlar.. dolayısıyla onları serbest bırakmak yeni çocukları bu sapık adama kurban etmek oluyor)
