okan bayülgen'in programına çıkmadan önce tipini hiç görmemiştim. olasılıksızlık'a başlamış ama bir nedenden ötürü tamamlayamamıştım, bu günlerde de empati elime geçti ve okumaya başladım. kitaptaki yaratıcılık ve sürükleyicilik hakikaten pek görülmüş şey değil. en çok sevilen kitabın bile sıkıcı bazı kısımları olmuştur hepimiz için ama bu adamın yazdığı cümleler ve hatta kitabın bölümleri öyle açık kapı bırakıyor ki, bir sonraki cümle ya da bölüme bir an önce atlamak istiyorsunuz. neyse tipini görünce hakikaten anca böyle bir adamdan böyle bir yaratıcılık beklenir diye söylendim kendi kendime. he o kadar.
