okan bayülgen'in cumartesi gecelerine daha fazla zaman ayırdığı günleri özlettiren program. pazar ve pazartesi akşamlarını düşünürsek üzarine de bir yüzük, bir bebek, bir de kayınvalide* eklersek ortaya bundan çok daha lezzetli bir program çıkamaz. konukların, uzayan dizi saatleri eleştirilirken kanal d'nin de okan bayülgen'i sağdan soldan çekiştirerek uzatmaya çalıştığını söylemelerini bekledim iki haftadır. tüketiliyorsunuz efendim. Bu adam bir kaç sene önceye kadar izlediğimiz tüm skeçlerin baş rolündeydi; şarkı biterse skeç girerler belki, hem bayülgen'in çişi falan gelmiştir diye beklerdik şimdi sıra özgür'e gelince oray eğin'e bakıyorum pişman olup dönüyorum ama bu pişmanlık süreci bile skeçlerden daha çok şey katıyor bana, hazır başlamışken yardırayım: özgür herkesin sevebileceği şeker gibi çocuk, böyle bir kapı komşum olsun tam kapıyı kapatırken bir sözünü duyayım güleyim falan* yani aranan güleç insanlardan ama engin günaydın'lı, erkan taşdöğen'li günleri;cam siliciler'i sonra çekirdek yiyiciler'i izlemiş bir kitle olduğumuzu hatırlatmak isterim. bitmek bilmeyen uzay temalı skeç girişinde bile saate bakıp acaba kaç saniye sürüyor bu iğrenç giriş hesaplamalarına girmiş bulunmaktayım o kadar sıkıyor beni özgür kardeşciğimin özgün eseri. sayın bayülgen'i de anlıyorum sıra özgür'de, onu da pişirip piyasaya salmak istiyor fakat gülme yeteneğini kaybetmemiş her aklı başında insan, haftada yarım saatini skeç düşünmeye ayırsa özgür'den daha başarılı olacağını iddia ediyorum.
dar yolda karşılaşan iki inatçı keçi capoeira yapıyor; evet, anlıyorum. komik olan tek şey oray eğin'i izlerken pişman olup şimdi tekrar oraya** dönmek istemem.
