hayatın devre arasıdır. yeri gelir ne kadar doğru olduğu tartışılır belki gencecik insanların eğitimlerini bitirdikleri zaman bilgiyle dolmuş bir haldeyken iş bulup mühendis olarak, kimyager olarak, biyolog olarak vs. vatana daha gerçekçi bir borç ödemesi ancak gitgide bu vatan borcunun bir külfete dönüşmesinin nedeni bugünkü halin kendisidir.
20 yıl boyunca devlet desteğiyle okullarda verdiğin eğitimle ülken için yetiştirdiğin mühendisi,doktoru orada bir hiç uğruna ölüme gönderebiliyorsan devlet olarak ve bu şehit olaylarının artık hiçbir önemi kalmadıysa, "45 saniyelik kahraman" oluyorsa bu evlatlar, 5 gün sonra adlarını kimse hatırlamıyorsa onların, sadece yitip giden hayatlarla bitiyorsa bu iş, sadece kaybedilen canın yanındakiler yanıyorsa eğer, hiçbir anlamı kalmıyor bu işin.
halbuki askerlik bu ülkede çok gün görmemiş adamın hayat stajı gibidir. nasıl bir üniversiteli staj yapmaya gittiğinde iş hayatının gerçekleri sadece çay getir götür olarak üzerine biniyorsa, askerlikte bir nevi öyle bir şeydir işte.
vatan borcu güzeldir. yapıp bitirdikten sonra keyfi daha da güzeldir. şereflidir en basitinden. ama harcanan canların hesabı birilerinden sorulmadıkan sonra anlamını yitirir. sadece yürek yakar, korku verir.
