genel itibari ile tutarlı olan bir durumdur. efendim cahil insanın tanımlamaları, imgeleri bellidir. tanımlayamadığı her şeye yabancı ve uzaktır. bu anlamda araştırmayı, düşünmeyi de reddeder cehaleti. kaldı ki cahilliğe de yakışmaz, ters düşer böylesi bir uğraş...
peki insanı mutsuz yapan şeylerden birisi midir düşünmek? tam olarak değil. ama düşünmenin getirdiği huzursuzluk da aşikar... depresyonun en büyük belirtilerindendir düşünmek ve bilmek. (bkz: depresyon) çünkü görebilmenin gereklerindendir bu ikili ve yolunda gitmeyen birşeyleri görmek de insanın içini kemirir durur.
bu ahvâlde cehalet, insana yapay bir mutluluk getirecektir. ancak mutluluğun dahi ne olduğunu bilmeyen insan için bunun bir anlam ifade etmesini beklemek de cehalet olacaktır. mutluluk bu kadar basit birşey olamazdı tarihin hiç bir evresinde ve dünyanın hiç bir yerinde.
