sabah her gün olduğu gibi servise binilir ve her gün olduğu gibi "günaydın fıstıklaaarrr" diye bağırılır avaz avaz. insanlar cevap vermez, sanki hepsi düşünceli.
taylan'ın bir kaç gündür problemleri vardır, bir kaç gündür de merak ediliyordur ne olacak, ne yapacak diye. sabah taylan'dan yayılan buram buram tütün kokusu yoktur o gün.
- eren, taylan gelmiyor mu bugün?
+ ceren bi şey söyliycem ama doğru olduğundan emin değilim, sakin ol o yüzden.
- neymiş?
+ dün... absiyle tartışmışlar biraz, zaten biliyorsun bir haftadır çok normal şeyler olmuyordu.
- ee gelemeyecek mi?
+ ceren... taylan... intihar etmiş...
- nasıl?!! nerde, nolmuş?!! nerde taylan??!!! şaka değil mi bu?? e ne zaman taburcu oluyor eren çıldırtma anlatt !!!
+ ceren... taylan ölmüş sanırım...
-kim dedi? eren saçmalama nasıl inanmamı beklersin buna yaa? dün annesiyle sarmaş dolaş çıkmadı mı okulun kapısından? saçmalama ölmez o...
sonra okula gidilir ve durum anlaşılır.
taylan abisiyle tartışmış, peşinden de camdan atmıştır kendini... hastaneye kaldırılır, müdahaleler yapılır ve bilinci yerine gelir sonra, iyileşecek... daha sonra lanet olası iç kanama başlar ve taylan'ı alır bizlerden...
16 yaşındaydım seni kaybettiğimde, 17 yaşında dondun kaldın sen.
3 yıldır o kocaman kafasını omzuma koyup uyuyan, "civciv baksana bi" diye seslenen, çok sigara içtiği için kızdığım sen, sabahları kendime gelmemi sağlayan sana has bir tütün kokusu yok hayatımda. en son hatıramız ise bana el sallayıp, "görüşürüz civcivim" demendi. ne tuhaf değil mi? ertesi gün adli tıpta cenaze arabasının içindeki tabuttaydın sen... ve daha 17 yaşındaydın...
