bir kıpırdanma ve sarılmalar eşliğinde uykumdan uyanıyorum, sevgili kocam; ''ha canım, uyumadıysan konuşalım mı?'' diye soruyor. yatalı 2 saate yakın olmuş, elbette ''uyuyorum.'' demem gerekirdi ama evlilik dediğimiz şey kendini yalnız hissettiğinde konuşacak bir insan, soğuk bedenine sokulan sımsıcak bir ten ve seni anlayan bir ruh değil mi?
