turgut özal'ın tv konuşmaları, son derece yapay ve acemiceydi. bu konuşmalarda arada bir yinelediği "sevgili vatandaşlarım" seslenişi ilk sözcüğün ilk hecesindeki o yanlış, gereksiz ve abartılı vurguyla, yapay, içtenliksiz bir müsamere cümlesiydi... ne sevgi ne de vatandaş sözcüklerinde içtenlikli bir çınıltı vardı... (özal'ın bu konuşmalardaki el kol hareketleri de bir manken ya da robotun önceden kurgulanmış hareketlerinden farksızdı...)
