Canımın yanması geçici değil biliyorum, ne yazsam olmuyor, nasıl nefes alsam çare olmuyor içimin daralmasına.. bensiz nasıl zaman geçmiş buna görsellikle tanık olmak bu kadar acıtırmıymış, hastalıklı bişi, bu ben olamam, ne oldu benim sevgi aşk ilişki üçleme me?
Hem kaybetmekten ölesiye korkarken hem de sinirlerime hakim olamayıp benden öncesinin hesabını sormak gibi budalaca bi duygu boklamasına girmek kendi içimde nasıl sarsıcı bişi tanrım.. hayatımın nasıl bir yerindeyim sondan mı çalıyorum artık.. kendi gerçekliğime şahit olmak nefesini derinlerde tutmak gibi bişi, hem yeni bir heyecana tanıklık etmek hem de zamanlama hatası yapmaktan bi o kadar korkup su yüzeyine çıkmak gibi herkesi her şeyi anlayabilecek kıvamdayım bi kendimi anlatamıyorum kendime o takatı bulamıyorum...
Fazlaca bu olanlar fevri bi kişiliğe sahip bana.. alt-üst olmak üzereyim.. her duyguyu aynı anda dibine kadar yaşama arefesi her gün bir sonraki günün.. ertesi günümün nasıl olacağını bilememek...
