karsa 28 saatlik otobüs yolculuğundan sonra vardığımda dünyanın sonuna geldiğimi düşünmüştüm...neler değişmedi ki yol boyunca..önce kırmızı kiremitli şirin köy evleri gümüşi renkli çatıları olan fakir ama doğayla uyumlu köy evlerine dönüştü. kurşuni çatılar doğu köylerini daha bi kasvetli havayı da olduğundan daha bir soğuk hissettiriyordu.(kar ağırlık yaptığından çatıda kiremit kullanılamıyor) akdağmadeninde mola verildiğinde başka hiçbir yerde bulamayacağınız yanık türkülerle içersiniz çorbanızı... yanık türküler ,soğuktan teni yanmış adamlar yüzlerinde derin çizgiler ve herbir çizginin çok derin anlamını saklayan kadınlar , yaklaştıkça her yeri her çirkinliği örten kar , dakka başı otobüsü durdurup ta kimlik kontrolu yapan jandarmalar, her 100 metrede askeri araçlar , erzicandan sonra bi yerlerde sarp ve kimsesiz kayalıklar sarıkamışın ormanları gerçekten sizi çemberin dışına doğru çıkıyormuşsunuz hissini verir. Bir noktadan sonra buz tutan camlar yüzünden sanki bir uzay mekiğindesiniz de birazdan esrarlı kapı açılacak ve başka bi boyuta açılacakmışsınız gibi hissedersiniz.işte öyle garip bi yolculuk...2 yılım karsta geçti... çok güzeldi... unutamıyorum karsı...
