çok gereklidir aslında. mesela ben, kendimi ayrı bir zümrenin parçası olarak görüyorum. sivil bir bakkaldan bile alışveriş yapmam. ne muhatap olacağım o fakirlerle? lojmanımda bedavaya oturuyorum, hatta bazı zamanlar bana lojmanda kaldığım için para bile veriyorlar. "al koçum, bu enayi halkın parasını yemek gibisi yok. sen de faydalan bu değirmenin suyundan" diyorlar. hayat o kadar kolay ki, evimde asker hizmetçiler var. birisi yemekleri yapıyor, birisi çamaşırları yıkıyor, birisi bulaşıkları yıkıyor, birisi masaj yapıyor, birisi de arabamı kullanıyor. ha bu arada yeri gelmişken söyleyeyim, araba da devletten. focus c-max'ı verdim geçen gün bi astsubaya, ertesi gün s-max geldi, o derece.
her akşam yemeğimi orduevinde yiyorum, dışarıdan geçen sivillerin garip bakışları altında. niye bakıyorlar ki bana acayip acayip? yemekten sonra hep beraber bara çıkıp bedava içkilerimizi yudumuyoruz arkadaşlarla. hatun desen zaten en güzeli bizde. yemeğin en güzelini biz yiyoruz, içkinin en sertini biz içiyoruz, şehrin en güzel yerinde biz oturuyoruz, kadının en güzeliyle biz sevişiyoruz. ve tüm bunların en güzel tarafı ne biliyor musunuz? bunların üstüne bir de onbinlerce lira maaş alıyoruz. maaş denemez aslında bizimkisine, maaşı fakir memurlar alır. biz hesabımıza yatan parayı çekip kullanıyoruz sadece.
doğu mu dedi birisi? orada da çok rahatız be dostlar. çatışmaya askerleri gönderip orduevinde pişti, batak atıyoruz. arada monopoly falan getiriyorlar onunla vakit öldürüyoruz işte. sonra askerler geliyor, onlara da konserve bamya falan veriyoruz işte, midelerine bişeyler girsin diye.
ya ya.. gördüğünüz gibi hayat bizim için çok güzel.
bu arada unutmadan; rtük üyeleri de 4000 tl kira yardımı alıyormuş. bak şimdi alındım ama, bizim ne eksiğimiz var onlardan? hemen telefon açıyorum ilker paşama!!!
