her çelişkili ayete bahane bulan müslüman başlığını görünce, objektivist bir tepki olarak kendiliğinden doğmuş serzeniş. insan bu tarz tartışmalara şahit olunca, ister istemez ortaya sunulan argümanlarında temelini anlama ihtiyacı güdüyor. lakin ateistlerin bu yersiz, sıradan, klişeleşmiş, yok olup gitmek üzere olan taktikleri de üzüyor bizleri. bu batılı ateistlerin etkisinde fazlasıyla kalan, bizim ateistlerin uyarlamada, yaratıcılıkta ne kadar yetersiz kaldıklarının da göstergesi oluyor haliyle. yani bu ayetlerle ilişkili olan her tez'in hazırlanışı "buldum - düşündüm - kulp taktım - açıklayamazsın - açıklasan da kabuletmem" rezilliğine dayanınca ve haliyle ortaya, "aha fatiha 5: 'Yalnız sana kulluk eder, yalnız senden yardım dileriz.' çelişkiye bak, insanlar peygamberlerden de yardım dilemiyor muydu!" şeklinde komiklikler çıkınca, insan aksini düşünmeden edemiyor.
