en son bu ülkeden bir erkek çocuğunu evlat edinmeye çalışıyordu. insani duyguları kabarmış, daha iyi anladığını söylemiş bazı şeyleri.
yanlış anlaşılmasın, ne olursa olsun iyi ve örnek bir davranış yaptığı.
ama ona her ne/kim "daha iyi" anlattıysa eksik anlatmış durumu.
1 saatliğine gidip, parayı bastırıp sonra çekip gitmek yeterli değil, tek sorun para değil çünkü.
bizde de kızların eğitimi için çırpınan biri vardı, iyi biriydi, geçenlerde öldü, hatırlayan var mı bilmem. çok parası da yoktu, ama çok iyi bir doktor, bir eğitimci, her şeyden önemlisi gerçek anlamda vicdan sahibi biriydi.
oradaki insanları "gerçekten" anlamak için bir akşam yemeğine bile katılmadan, onların nasıl "doyamadıklarını" bile görmeden, öyle uzaklardan gözyaşı dökerek anlamış değil sadece bilmiş olabilir insan. buna sadece manevi masturbasyon denebilir.
