sürekli aynı yerde* karşılaşmamızdan mütevellit ne zaman gitsem orada olacakmış gibi geliyor. şarkı bitmeden salondan çıkmak gibi, selim ışık'tan sonra onun okuduğu romanları okuyup üstüne not almadığını bile bile sayfaların arasında el yazısını aramak gibi. olmayacağını bile bile işte.. gene de bu charlie brown insanının hep oralarda bir yerde olduğunu varsayıyorum.**
