ikiye ayrılır. komünistler ve demokratlar. daha da açarsak komünistler devletin başına darbe sonucu totaliter bir diktatörlükle hedeflerine ulaşmayı seçen kesimdir. demokratlar ise halk iradesini esas alırlar ve izledikleri yol daha demokratiktir.(haliyle)
baktığımız zaman komünistler bana kendileriyle çelişen bir topluluk olarak görünüyor. şöyle birşey var ki:
diyorsun ki, bu iş seçimle olmaz. demokrasi bizi bu hale getirdi zaten. benim fikirlerimi halkıma empoze edebilmem için devrim yapmam şart. şimdi şöyle bir durum var: halkın büyük kısmı mutluysa eğer, zaten kime oy vermek istediğini bilir. ama sen diyorsan ki bu adamlar ezildiklerinin farkında değil ben bu adamların gözünü açabilirim; aç güzel kardeşim durduğun kabahat. eğer adam sana hak verirse senin düşüncelerine katılırsa zaten oyunu sana verecek arkanda olacak. devrim gibi darbe gibi atraksiyonlar yapmana gerek kalmayacak.
kaldı ki, eğer sen halk iradesine güvenmiyorsan "bunlar kaç kitap okudu ki, ne doğru ne yanlış ne anlar" diye yaklaşırsan biraz elitist olmuyor musun? kendini çok sevdiğin halkından üstün görmüş olmuyor musun? ve eğer devletin başına darbe yaparak geçersen haklı olarak çok sövdüğün kenan paşa'ya benzemiş olacağını görmüyor musun?
not : biri bana bunları üslubuyla açıklayabilir mi? şayet yanıldığım kısımlar varsa o noktada kendimi düzeltmek isterim.
