ikibindört aralık ayında bir kış güneşinin beni kandırdığını anlamıştım, son kez vedalaşmalıdık. yürekliydim meydan okuyacak kadar .nerden bilebilirdim ki yanlış zamanda yanlış insana aşık olduğumu. yanlış bahardı, aldatan güneşti, yorulmuştum tam buldum dediğimde şimdi nerde demekten, kıyamete kadar kapatmıştım kalbimi ama gönlüm seni tekrar görünce anladım hasret bana göre değildi ve sen içimde büyüyordun yanlış zamanda yanlış insan. anladım ki sen doğru insandın. ama bizim için hiçbir doğru zaman yoktu. bu da böyle bir anımdır ki kış güneşi şarkısını hatırlatır. yaşadığım şarkıdır.
