yazar olabilmek için insan olma şartının olmadığını kanıtlayan yazıdır. bir siyasi partiyi -hadi sen siyasi parti olarak görmüyorsun- destekleyen, taraf olan bir insanın ölmesi seni nasıl tatmin edebilir.
yok şimdi böyle düşünenler de var görüldüğü üzere, şimdi bir dtp'li gelse karşına, merhaba dese kendini tanıtsa, çocukken yaşadığı platonik aşkının komik anılarını anlatsa, küçük yaramaz kızının resmini gösterip evdeki hınzırlıklarını anlatsa, bu açılım denen şeyden pek anlamam ama barış olsun artık ne güzel olur değil mi dese, sen insanlığından kopup bu adamı öldürecek misin şimdi?
