genelde içindeyken yazılmıyor aşka dair güzel sözler, bitince, acısı bile bitince, edebi olunabiliyor.onun için de hep saçmalıyorum şimdi: o, teoriktir aşk. ancak teoriyi bir yana bırakalım."kalp" diyelim.bir aralar "arapçada" demişti biri bana "değişen anlamındadır", bunu hiç unutamadım, düşündüm, düşündüm, sonra teori oldu. o teoriyi bir yana bırakıp gönlümce yaşayamadım ama. hatam buydu. sonra da bu hatamı düşündüm. düşündüm. sonra. ben hep aynı yere dönebiliyorum böylece. belki aşk, her seferinde başlangıç noktasına dönebilmekle ilgili. düşüne düşüne hep bir ayrılık kurguluyor insan sonuçta teorik olarak. aslında teorik olarak "dönüş anının hazzını" da kurguluyor. ama kalp de değişiyor diyorlar bana. hayır benim kalbim sabit diyorum, acıda da mutulukta da aşk var onda ama dönüş anında değişmiş oluyor kalben, ayrılınmış olanlar bazen.hayır işte tekrar, aşk, değişende değişmeyeni sabitleyebilmek, başlangıç noktasına dönebilmek, her dönüşte daireyi daha da genişletmek ve böylece sonsuzu arzulamaktır. ama o daire de öyle genişler ki zamanla, istesen de, deli gibi istesem de ben, ve çabalasak da dönemeyiz birbirimizi bulacağımız noktaya. şimdi bu teoriyi bir yana bırakıyorum ama, bunu yapabiliyorum deneyimlerin zenginliğiyle, yalnızca aşığım sana çünkü, aşk bu, verdiğim hasardan dolayı özür dilerim. döndüğünde iyileştirmek isterim.böyle olmalı aşk, olsa ne iyi olur aşk.
