bir yazı daha yazıyorum sana önümde demli bir çay ve evde yalnızken ama aklımda sen varken yazdıklarımı okumuycam böyle bir karar aldım senle konuşuyor gibi yazı yazmak güzel şey ama seni sevmek kadar güzel değil.
hayatıma öyle bir zamanda girdin ki kafam allak bullak bir sorun etrafında dönüp dururken azmimi gayretimi inancımı insanlara olan sevgimi kaybetmişken öyle bir zamanda sevdim ki ben seni tek başımayken... iyi ki sevmişim ama iyiki böyle bir şey yapmışım öyle öyle çok seviyorum ki seni vs vs sesini duymayı sana sarılmayı senle kavga etmeyi sana küsmeyi senle yaptığım herşeyi çok özledim çok hemde ama senden çok özlemedim nası geçiyo günler anlamıyorum açıkcası yanındayken diyodum sürekli nasıl ayrılcam nasıl gidicem ben burdan diye nasıl bırakıcam ben seni nasıl geçicek orda günler insan mecbur olursa yapıyomuş bunları gitmem bırakmam ve geçmesi gerekiyo bu günlerin...
karşına hukuk fakültesi kazanmadan çıkmıycam... çıkamam zaten ne kadar çok seversen sev beni olmaz böyle konuşmamıştık söz vermiştin bana dersin ve hayatından çıkarsın buna adım gibi eminim yani 2. yıkım olup hayata küserim kötü olur.
bunların olmaması benim elimde çok çalışcam bi daha söz veriyorum sana... senide unutmuycam hiçbir zaman bunları yazmak çok zor ama söylemeden geçimiycem.
meleğin seni çok seviyo..
hayatımın anlamı belkim keşkem çıkmaz sokağım kıymetlim tektanem sevgilim herşeyim binlerce milyonlarca kez seni çook seviyorum.
