çaresizlik içinde yatağa girip çocuk gibi hüngür hüngür ağlarken, özlemek teni çizip kanatırken, sesine, dokunuşuna, kokusuna muhtaç nefes almaya çabalarken, artık onsuz bir hayat olacağı düşüncesi aklı yitirme sınırlarına sürüklerken... su gibi akıp gitmesine engel olamadığın şu anlamsız hayatın yegane fon müziği.
