ışıklar çekilir.. insanlar odalarına çekilir.. herkes bir sonraki günün telaşıyla uykuya dalarken yalnızlık gelir oturur başucuna bazılarının.. düşünceler dolar odaya birer birer.. bir nefes alsa, bir sigara yaksa ciğerlerine nefes değil hüzün dolar.. ellerine, gözlerine, saçlarına siner hüzün.. bir kaç damla son bir çabayla temizlemeye çalışır yanakları.. ve sonra bir kaçı daha.. öyle savunmasız.. ufak bir çocuk gibi.. sonra yatağa yatılır, yorgan başa çekilir, gece vakti çöker hüzün ağlamaktan yorgun düşüp sızıncaya dek.. ertesi gün bir alarm sesiyle yeni güne uyanılır ve mutluluk maskesi takılarak yüze her şey yolundaymış gibi davranılır..
