bu kalp seni unutur mu dizisinde gördüm. sadece dizide değil her yerde böyleleri var. mantar gibiler. şairin, pardon çıktı çıkalı eşek sayısı arttı demesi gibi. böyle yapınca sanki gizli bir masumiyet pelerini örtülüyor kötü esprinin üzerine. sanki böyle etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanmak istiyorum sayın jüri üyeleri, der gibi.
tamam hatayı kabul etmek erdemdir ama krizi fırsata çevirme girişimi biraz yavan kaçmıyor mu? sanki böyle at yok ama tavuk verelim olur mu? diyen şark kurnazı tüccar gibi. ama şöyle bişi var: bazı sıradanlaşmış esprilerin sıradanlaştığı vurgulanarak espri yapılırsa kalite ikiye katlanabiliyor. örnek mi?
bankamatik sırasında tanıdık biri sizi gördüğü zaman ilk sözü şu olur:
-bize de para kalsın ha! (kikikiririririkrikiririiririi)
+7927492364932ofhlshflsd65656656
stop!
şimdi kısa filmimizde görüldüğü üzere ortada ölü doğmuş bir espri yatıyor. böyle boylu boyunca, soylu soyunca. neresinden tutacaksın ki? bir hayar belirtisi bile yok! gülsen olmaz, kızsan olmaz. işte burada da kriz fırsata çevrilebilir. nasıl mı?
-gülmedin!
+bugün aynı espriyi 10 kez duyunca.
tamam kabul. yaratıcı değil. ama faydalı. en azından bir insanı düştüğü derin çukurdan çekip almak gibi kutsi bir işlevi var bu işin.
işte kötü espri yapıp biliyorum kötü bir espriydi demek mevzusu da aynı. bir nevi tamam beceremiyorum ama çabalıyorum tesellisi. hani böyle ilkokul hocalarının başarısız öğrencileri teselli amaçlı sarfettiği zorlama takdir cümleleri gibi.
hayır bence bu seviyeyi aşalım. kötü espri sonrası, bunun kötülüğünü vurgulayarak rakibin şefkat kollarına sığınma işgüzarlığı yerine pişkin bir tavırla yola devam edelim. zira kötü espri hayat kurtarır. hahahaha. gülün hadi.
