4.
-
boethius un ünlü eseri philosophiae consolation un türkçe ismi.
kitaptan ders verici bir bölüm:
sadece şöhret olmayı kafasına takıp
şöhretin en yüce amaç olduğunu düşünen kişi,
sınırsızca uzanan gökyüzüne çevirmeli bakışını,
sonra da yeryüzünün şu daracık evine.
kazandığı büyük şöhretten utanç duyacaktır,
şu küçücük alanı bile dolduramayan.
ey gururlu insanlar, neden gevşetiyorsunuz boynunuzdan
ölüm boyunduruğunu boşuna?
ulaşmış da olsa şöhreti uzaktaki halklara
adı dilden dile dolaşmış olsa da,
sayın ailesi seçkin rütbelerle ışıklar saçsa da,
ölüm bu yüce şöhreti küçümseyecek nasıl olsa ;
zenginini fakirini bir araya getirir,
soylusunu soysuzunu eşitler.
hani, nerede vefakar fabriciusun kemikleri?
brutusa ne oldu, ya catık kaşlı catoya?
ardından kalan şu silik şöhretleri,
içi boş adlarını birkaç harfe emanet etmiş şimdi.
ama bir kaç ünlü adı tanıyoruz diye,
diyebilir miyiz ki biliyoruz bütün ölüleri?
işte orada yatıyosun, meçhul şekilde,
şöhret dediğin tutmaz kibelleği dipdiri.
hala fazla yaşamayı umuyorsan hala,
şu ölümlü adının soluğunda,
onu da alacak elinden, o son gün,
ve ikinci kez öleceksin işte o gün!
