öncelikle; delikanlı: çocukluk çağından çıkmış genç erkek - sözünün eri, dürüst, namuslu kimse. *
ancak nedense delikanlı hatun denince aklıma özü sözü bir olan kızlar gelmiyor. affınıza sığınarak izah edeyim efem;
dobra dobra konuşuyor mu kadın, "açık sözlü" de sen ona.
tavrını koyuyor mu istemediği bir ricayla karşılaştığında, kararlı biri olduğunu düşün.
kalkıp sana "keyfin bilir" dediğinde ifrit mi oluyorsun? "vurdumduymaz ın teki" de belli ki sıkıntıya gelemez işte.
hakkını savunuyorsa -laf altında kalmamak için değil- ne istediğine emin olduğu için masaya yumruğunu vurabiliyorsa, var sen de ne istersen ona.
oturmasını kalkmasını, nerde ne laf edeceğini biliyor, sustuğu zamanlarda ise konuştuğu vakitler kadar etki bırakabiliyorsa ben "helal" derim ona.
iyi kötü tüm sıfatları ekleyin adının önüne ama delikanlı sıfatını yakıştırmayanlardanım ben kadınlara. iki kolu az geride duran, ağzında bir küfür, asar, keser, acımaz , hemcinsini zayıf gören, eleştirmekten çekinmeyen, çekinmesin sözümüz yok da eleştirildiğinde horozlanan, kuşandığı zırhtan kazandığı ekmekle karnını doyuran, kaba saba kızlar geliyor aklıma.
delikanlıyım diye geçinenlerin zırhını, alay ettikleri pısırık kızların delip geçtiğini çokça kez gözlemledikten sonra.
