aynı ortamın,huzurun,mutluluğun başka bir yerde sağlanamayacağının bilinmesinden mütevellit evden dışarı mecbur kalınmadıkça çıkmama durumudur. anneyle herşeyi paylaşabilme, beraber ağlayıp beraber gülme, kardeşle sinemalar gezmeler, baba anadolu erkeği eşine ve çocuklarına sadık kıymet veren bi aile içinde büyümek ne kadar şükür edilse azdır durumu...bu hep böyle gitmeyecektir bilinir, ileriye yönelik korkular kaplar insanın içini, bu düzenim bozulmasın diye ne bi karşı cinse şans vermeye cesaret edersin ne de şaşalı samimiyetsiz arkadaş toplantılarına katılmak istersin.e haliyle soyutlaşırsın toplumdan bir nebze. dışarda ne olup bittiğini bilmezsin bilmek istemezsin.kimine göre kötü kimine göre en yaşanılası durumdur.ama şu varki herkesin hayatında birileri birşeyleri eksiktir.önemli olan insanın kendi içinde huzurlu güçlü olmasıdır,nereye gitse yanında onu da götürecektir çünkü...
