ortalama bir lise öğrencisinin, sadece yüz yıl önce yazılmış bir metni anlayamamasının doğurduğu trajik kuşak farkına ve kültürel kopukluğa değinecektim; bir sürü duyguya, duruma, fikre incelikle değinen ve sırf doğu kökenli bir dilden geliyor diye türkçeden çıkarılıp yerine "türkçe"si konmamış binlerce kelimeden dem vurup giden kelimelerle beraber nasıl düşüncemizin de kaba ve bayağı bir hal aldığını anlatacaktım; edebiyat ve sosyal bilimler literatürünün "artsüremsel anlatım", "düşünceleri açımlamak" falan gibi zorlama ifadelerle nasıl karikatürize edildiğine de sarkastik yollardan değinip bitirecektim bu entry'yi.
ama hiç gereği yok. nasıl olsa bu topraklara atatürk'ten önce düşünce adamı gelmemiştir; cumhuriyetten önce yazılan her şey gerici, zararlı ve gereksizdir; günlük kullanım diline yerleşmiş kelimeleri atmak haşa dili kuşa çevirmek değil onu arındırıp temizlemek, mis pak etmektir. bizim anlı şanlı kültürümüz bu şekilde aktarılmaktadır. gerek yoktur efenim, böylesi daha iyi.
