elde ettiğinin hep daha fazlasını isteyen insanoğlu için kaçınılmaz olan bir paradokstur kötünün iyisiyle yetinmek. sahip olduklarımızla yetinmeyi öğrenemedikçe de bu paradokstan çıkmak zordur ve hatta imkansızdır. kötünün iyisidir şu an içinde bulunduğumuz durum ve bundan 5 yıl sonra gene aynısı olacaktır, belki de daha kötüsü. oysa her neye sahipsek ya da hangi şartlar altındaysak kabullenebilsek, sahip olduğumuz hayatın keyfini çıkarabilsek ve tüm bunları yaparken de kendi adımıza, insanlık adına elimizden ne geliyorsa yapmaya çabalasak tüm bu gündelik hayat serzenişlerinden kurtulmak ve dolayısıyla mutlu olmak çok daha kolay olmaz mıydı biz insanoğlu için?
